- σάτυροι
- Δαιμονικά όντα της ελληνικής μυθολογίας. Είχαν χαρακτηριστικά ζώων (παριστάνονταν με πόδια αλόγου ή κατσίκας) γεγονός που σημαίνει ότι θεωρούνταν κάτοικοι των δασών και άλλων άγριων τόπων. Οι σ. ανήκαν στους κατώτερους θεούς της ελληνικής μυθολογίας, θεωρούνταν πνεύματα της φύσης (των δασών, των πηγών και των βουνών) και αντιπροσώπευαν τη θορυβώδη, εύθυμη και αισθησιακή πλευρά της. Συχνά συγχέονταν με τους φαύνους. Για τα ζωικά αυτά και άγρια χαρακτηριστικά τους περιλαμβάνονταν στην οργιαστική πομπή του Διόνυσου, μαζί με τις μαινάδες και άλλα όντα του ίδιου είδους.
Το αρχαίο ελληνικό θέατρο παρήγαγε ένα ιδιαίτερο είδος δράματος, που ονομάστηκε «σατυρικό» από τους σ. που αποτελούσαν το χορό του καθώς και από το ιδιαίτερο περιεχόμενο του.
Τμήμα εξαίρετης τέχνης ρωμαϊκού ψηφιδωτού, που εικονίζει σάτυρο, και ίσως τον Πάνα. Ο καλλιτέχνης, με απόλυτη αίσθηση του συνδυασμού χρωμάτων και γραμμών, φιλοτέχνησε μια άψογη ζωγραφικά προσωπογραφία (Εθνικό Μουσείο, Ρώμη).
Παράσταση σατύρων και μαινάδων σε αγγείο του 6ου αι. π.Χ. Η παράσταση διακρίνεται για τον ρεαλισμό της και τον διονυσιακό χαρακτήρα της (Αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλας).
Dictionary of Greek. 2013.